Op mijn sterfbed
Als ik op mijn sterfbed lig In die laatste ogenblik- ken van bewustzijn zie ik jou Als ik schielijk naar jou kijk Nog gauw voor ik bezwij-ken zal voor de leegte dicht bij jou Hoe je de knoopjes van
in songs & poëzie
Als ik op mijn sterfbed lig In die laatste ogenblik- ken van bewustzijn zie ik jou Als ik schielijk naar jou kijk Nog gauw voor ik bezwij-ken zal voor de leegte dicht bij jou Hoe je de knoopjes van
Was ik een schilder geweest dan was het allicht niet verkeerd je te vragen, kleed je voor me uit je te vragen, kleed je voor me uit Was ik een dichter geweest schreef ik (mijn) zinnen op je huid
Ik snijd me, ik snijd me met jouw liefdeDiep, o dieper dan het diepste meerNooit, ha nooit laat je me kiezenHet is zo oud, dat oude zeerDe rijken, de politiekersWij verziekers, polemiekers Ik snijd me, ik snijd me met
https://www.youtube.com/watch?v=tqWjFfOYL9M Soms voel ik mij, soms voel ik mijAls een karakter van IlahZoals je omgaat met je liefHet is om te gillenZij doet de dingen zoals ze doetZe maakt mijn onhandigheid weer goedSoms zie ik mij, soms zie ik mijAls
toen ik van bij den beenhouwer kwam met lelijk vlees, ze pakte het aan en smeet het hard tegen de deur, het plakte eraan of die keer dat ze patatten afgoot op de koer een paar rolden het putje in,
Madam Pijpe rookt sigarenHavanna’s zelf gedraaidIk ruik enkel haar harenTerwijl het vuurtje lekker laaitMadam Pijpe is heel bedrevenMet lucifers en zoDe vlam slaat in de nevelEn ik zing cocoricoMadam Pijpe rookt sigarenDat is haar handelsmerkIk staar naar de wolkenTerwijl
Ze stond bij het raamZe zei: ik moet gaanHij zag hoe ze nietwist wat gedaanZe stond bij het raamIn het licht van de maanEn hij dacht:Wat doe ik haar aan Onder de sterren is het nachtWe hebben geen kleren aanIemand
Ik ben gemaakt voor meisjes Meisjes voor mij Da’s mijn roeping, is het niet schoon De merrie in mijn droom Ik ben gemaakt voor meisjes Meisjes voor mij, jaja Toen ik een jongen wasAardig om te zienAl die meisjes rondom
Hij viel voor haar schoonheidEn hij viel voor haar rustVoor de warmte die vrijkomtElke keer als ze hem kustZe noemde hem een mentorHij verleende haar een stemZe leende haar lichaamEn verwende hemNu moet je levenMet illusies en schijnDe leegte na
Hij groeide op over ’t waterschorremorrie van de straatveel blabla veel theaterja ge weet hoe dat dat gaatvuile schoenen, vele heldenprullen van de foorveiligheidsspeldenzoals al mijn hemdenop zoek naar ’t juiste spoorZij doet hem weer den baard afdoe nu niet