Rock en rol in Wies, da’s moine rol
’t Es Rock en rol in Wies En zij loeipt door te blinken Rock en rol in Wies En ek loeip ier weir te stinken Amai da masken, was ze moar van moi ’t Es Rock en rol in Wies
Amsterdam & Eva
Bij Sint-Pieter
Ja in den hemel, zegt hij Een gouden lepel, zegt hij Sla nu geen kemel, zegt hij Doe je best De ouwe hond zoekt iemand zoals jij Niemand hoort wat ie zegt Hoog die kin, rug recht Geef hem een
Hondjeslied
Kleine hondjes Oorverdovend Keffen zij ons Horendol Ze dribbelen tot Op onze stoep En schieten daar De schepping vol Straks palmen zij de wereld in Planten ze zich voort, dan janken ze: Aoeh, ik win Kleine hondjes Je schudt van
De verzoeking
Wanneer de kleine honden bellen geeft de grote hond niet thuis hij is alweer op stap er schort iets met de ruis tussen wie klein en wie groot is dik, dun, iedereen met iemand praten valt zo zwaar we
De uittocht
O grote hond zie me hier gaan ik loop alweer tussen de weiden beestjes zien ze kijken me aan maar ik moet verder gaan gedachten als vogels in hun vlucht zwermen naar noord naar zuid ze keren elke dag
Niet thuis
Dat ik een grote hond ben Hier in dit huis Boetseer ik weer de wereld De wereld geeft niet thuis Dat ik een grote hond ben Hier in mijn droom Wil ik je zoveel zeggen Weet jij waar ik woon
In de mist
We gaan weer op en neer Over bergen, en door dalen Een land ondergesneeuwd Een streek geheel verlaten Vinden wij de weg ooit weer… We reizen op en neer In de lucht en langs de havens De bus, de trein,
A’dam en de ark
In Amsterdam; dat moeras, het veen De grachten, wallen; waar jij alleen Dwaalt door het huis van Van Gogh Waar het doek viel, och hondekes toch… In dat Amsterdam, met zijn duizend verhalen Over het godenkind, die initialen Van de
Op zijn kont
De kleine hondjes lopen verloren Ze zien niet waar ze gaan Dat komt door het geblaf in hun oortjes Ze keffen en blijven staan De grote hond kijkt lachend toe Hij is ze meer dan moe De grote hond