in songs & poëzie
Bij ons thuis was de ene al wat zotter dan de rest: mijn broertjes, mijn moeder, de goudvis die zijn kringetje trok. Alleen mijn vader bleef behoorlijk nuchter, behalve als hij gedronken had en licht in de wind accordeon speelde,
Op een bank in St. Margaret’s at Cliffe lijkt het alsof je kunt zien dat de aarde rond is. Een illusie natuurlijk. Onze wereld zou immers veel kleiner zijn en nog meer dichtbevolkt dan nu. We zouden op een dag
Ze zijn meer dan een eeuw oud Daar mag hij niet bij stilstaan Haar knopjes, waar hij van houdt Gaan minder snel rechtop staan Zoveel minder kan zij aan Ze kijken naar wat er staat En het etalageraam Weerspiegelt hoe
Er hangt drama in de lucht, zegt zij als boven de vallei onaardse wolken voorbij schuiven. In haar ogen is het kinderlijk eenvoudig: een gedicht ontstaat niet uit het niets.